Wczoraj w Biskupicach Ołobocznych obchodziliśmy Dzień Ziemniaka. Obchody odbyły się w Sali Wiejskiej z udziałem KGW Biskupice Ołoboczne, Sołtysa, Radnego oraz Burmistrza Jerzego Łukasza Walczaka. Nasze wspaniałe Panie z Koła Gospodyń zadbały o odpowiednią oprawę kulinarną, wszystkie potrawy prezentowane z ziemniakami w roli głównej były wspaniałe i wybitnie rozpieszczały nasze podniebienia. Bo kto nie lubi np. placków ziemniaczanych czy pieczonych ziemniaków w ognisku
„Ojczyzną ziemniaka są tereny dzisiejszego Peru, Chile, Boliwii i Ekwadoru. Stąd gatunek ten wywędrował na cały świat. Za sprawą Hiszpanów, ziemniak przybył do Europy, do Włoch, Francji i na Wyspy Brytyjskie oraz dalej do Niemiec, Polski i Rosji. Początkowo ziemniak był uprawiany tylko w ogrodach klasztornych, królewskich i arystokratycznych jako egzotyczna roślina ozdobna ze względu na piękny wygląd kwiatów, a także jako roślina lecznicza. Ważną rolę w rozpowszechnianiu ziemniaka w Europie odegrali misjonarze i zakonnicy. To wraz z nimi przybyła pierwsza wiedza o możliwościach wykorzystania ziemniaka w kuchni i w medycynie. Misjonarze są autorami powiedzenia, że nie złoto ani diamenty Nowego świata przysporzyły ludzkości bogactwa, ale właśnie ziemniaki.(…)
Do Polski ziemniaki trafiły po zwycięstwie Jana III Sobieskiego pod Wiedniem. Początkowo uprawiano je jako roślinę ozdobną w ogrodach królewskich. Gdy rozpoczęto podawanie potraw ziemniaczanych w Wilanowie, nie wzbudziły one entuzjazmu. Chociaż niektórzy już wtedy dorobili się na nich wielkiej fortuny. Na wsiach także patrzono z nieufnością na ziemniaki. Początkowo przegrywały one z kaszami i chlebem. Dopiero za panowania Augusta II ziemniaki zdobyły większe uznanie wśród konsumentów i popularność wśród rolników.
W Polsce ziemniaki odegrały ważną rolę w likwidacji głodu w XIX wieku i w pierwszej połowie XX wieku. Niezłe plony, jakie uzyskiwali rolnicy szczególnie na słabszych glebach zachęcały do poszerzania ich uprawy. W kuchni polskiej ziemniaki zaczęły wypierać kasze i kluski oraz konkurować z chlebem. Ziemniak, obok podstawowego warzywa szczególnie dla biedniejszej części społeczeństwa polskiego, stał się surowcem do wytwarzania krochmalu (już w końcu XVIII wieku), spirytusu (połowa XIX wieku), a przede wszystkim stał się doskonałą paszą dla trzody chlewnej i nie tylko.”
Zdjęcia:
