To już kolejna część naszej opowieści. W tym rozdziale poznamy skąd wzięła się stara nazwa naszej miejscowości „Biskupice szalone”, ile mieliśmy mieszkańców w 1900 roku czy też który z księży założył cmentarz parafialny. W tekście znajduje się też opis kilku nieszczęśliwym wypadków, które wydarzyły się w Biskupicach. Życzymy miłej lektury.
Rozdział I
Miejscowość
Założenie oraz położenie miejscowości i pochodzenie jej nazwy według historii oraz podań. Majątek ziemski. Wielkość. Liczba dusz. Zajęcia mieszkańców. Stosunki kościelne i historyczne. Starożytności.
Miejscowość nazywa się Biskupice Szalone i należała wcześniej do dóbr klasztoru w Ołoboku. Okoliczności założenie miejscowości nie można z dokładnie podać, jako że nie zachowały się żadne dokumenty. Na początku miejscowość była własnością jakiegoś biskupa i stąd nazwa Biskupice (Bischofsdorf – dosł. wieś biskupia). Co zaś się tyczy przydomka „szalone”, tenże miał formę „solenne” tj. uroczyste, ponieważ tutaj w dawnych czasach uroczyście obchodzono odpusty (msze święte). Z czasem jednak wyrażenie „solennie”/uroczyście zostało zamienione z „szalone”.
Jeszcze przed około 100 laty miejscowość miała niewielkie rozmiary, ponieważ tutaj w tych czasach były jeszcze duże lasy, a liczba dusz opiewała na ledwo 150. Mieszkańcy zajmowali się karczowaniem lasu, a potem uprawą roli.
Pierwszy kościół z tej miejscowości przed około 240 laty spłonął, a wraz z nim wszystkie dokumenty i kroniki dotyczące miejscowości jak i samego kościoła. Drugi, do dziś istniejący kościół został wybudowany w 1657 roku. Jego założyciel jest jednak nieznany.
Rozdział I
Historia i pierwotny rozwój miejscowości według rozdziału I. Stan współczesny.
Kiedy tutejsza miejscowość została włączona do dóbr klasztoru w Ołoboku, a tym samym należała do diecezji kaliskiej, tutejsi mieszkańcy byli zobowiązani uprawiać pola klasztoru zarówno w samym Ołoboku, jak i w Kaliszkowicach Dużych i Małych, Namysłakach (gdzie mieszkał generalny zarządca) i w określonym czasie, na wezwanie stawać z zaprzęgiem w Ołoboku. W zamian za to posiadali oni miejscowe pola. Od czasu gdy dobra klasztorne przekazano na Skarb Państwa, została też pańszczyzna tutejszych mieszkańców zamieniona podczas separacji [gruntów] na roczną rentę, a parcele przekazane jako własność.
Biskupice posiadają obecnie 2460 mórg pól uprawnych wraz z łąkami i małymi szkółkami leśnymi. Z tego do gminy należy 2138 mórg a do kościoła 322 morgi. Na tych 2138 morgach żyje 110 rodzin, a liczba dusz wynosi aktualnie 600. Niektórzy z dzisiejszych rolników gospodarzą dobrze, większość jest jednakże mimo swoich wysiłków biedna, a powodem tego jest ich pijaństwo. Nie brakowało też w tutejszej miejscowości nieszczęśliwych wypadków. Przed 29 laty dwie osoby pobiły się na śmierć w gospodzie, a przed 27 laty tutejszy karczmarz, niejaki Walenty (Valentin) Wawrzyniek zastrzelił swoją żonę. Wreszcie w drugi dzień Zielonych Świątek 1861 r. pewien żandarm będąc pijanym uderzył szablą w głowę karczmarkę Komorowską, w wyniku czego ta po 13 dniach zmarła.
Przy drugim kościele mianowani byli następujący proboszczowie: 1. Olinski, 2. Gregorowicz, – 3. Wdowicki, – 4. Szypow, 5. Krzywiakowski, 6. von Sobeski, który jeszcze obecnie sprawuje swój urząd. W latach 1849 do 1853 nie było miejscowego proboszcza, dlatego w parafii zastępowali go proboszcz Zawidzki ze Skalmierzyc oraz Zwolski z Gostyczyna.
1 stycznia 1890 r. nastąpiły kolejne zmiany, ponieważ aktualny właściciel posady proboszcza von Sobeski przeprowadził się do Zbąszyna, aby objąć tamtejszą parafię. Zastępstwo pełnili dziekan Michalak z Droszewa i proboszcz Wróblewski z Rossoszycy. Od 1 stycznia 1896 r. powołano nowego proboszcza, posadę tę objął mianowicie wikariusz Martin Spychałowicz z Kostowa. Tenże przebywał tutaj do 1 kwietnia 1900 r. i przeniósł się do Chełmca, po tym jak nie udało mu się przeznaczyć, wbrew woli zarządu kościelnego, wynikającej z umowy 1 morgi pola, na cmentarz przykościelny. Opuszczoną posadą zarządzał proboszcz Łowiński, aż do 1 kwietnia 1903 r. Za jego czasów został urządzony cmentarz. Jego następcą był proboszcz Kostrzewski
